کد مطلب:35200 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا توسل به معصومان شرك است؟

در جواب پرسش فوق، بايد گفت كه روي آوردن به درگاه اين بزرگواران و برگزيدگان خداوند بدان معنا نيست كه ما از خود آنها حل مشكل را مستقلاََ طلب كنيم؛ بلكه دست توسل به سوي آنان مي‎گشاييم تا ما را نزد خداوند مورد شفاعت قرار داده، براي حل مشكل ما از خداوند قادر مطلق چاره‎جويي كنند؛ زيرا ما معتقديم كه اين بزرگواران اگر كاري مي‎كنند به اذن خداوند است. اما وهابي‎ها كه بخاطر اين دعاها و توسلات، نسبت شرك و كفر به ما مي‎دهند، سخت در اشتباهند و معناي حقيقي و واقعي شرك و كفر را نفهميده‎اند؛ همان گونه كه ماهيت توسل شيعه را ندانسته‎اند!



به هر حال معتقدان به دعا و توسل، بزرگان و اوليا را شريك خدا نمي‎دانند، بلكه آنها را به درگاه خداوند شفيع قرار مي‎دهند و به عبارت ديگر، ما همان اعتقادي را داريم كه در آيه 110 سوره مائده، درباره حضرت مسيح(ع) آمده است «وَ اِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطُينِ كَهَيْئَةِ الطّيرِ بِاِذْني فَتَنْضَخُ فيها فَتَكُونَ طَيْراََ بِاِذْني وَ تُبْريُّ الْاَكْمَهَ وَ الْاَبْرَصَ بِاِدْني وَ اِذْ تُخْرِجُ الْمُوْتي بِاِذْني...» [هنگامي كه به فرمان من، از گل چيزي به صورت پرنده مي‎ساختي، و در آن مي‎دميدي، و به فرمان من پرنده‎اي مي‎شد و به فرمان من كور مادرزاد و مبتلابه بيماري پيسي را شفا مي‎دادي و نيز مردگان را به فرمان من زنده مي‎كردي...]



در اين آيه شريفه زنده كردن مردگان، شفاي بيماران، آفرينش پرندگان، همه به حضرت مسيح نسبت داده شده است؛ ليكن همه آنها با اذن و دستور خداوند متعال بوده است. شيعه نيز جز اين نمي‎گويد. او معتقد است كه بزرگان و اولياي دين، مي‎توانند به اذن و دستور خداوند كارهايي را كه ديگران از انجام آن عاجزند، انجام دهند و يا شفيع و واسطه بين بندگان و خدا بشوند تا حضرت حق مشكلات بندگان را حل كند، بنابراين دعا و توسل شيعه، نه شرك است و نه كفر.

---

مثالهاي زيباي قرآن ج 1


حضرت آيت الله مكارم شيرازي